“Socially closed”, “not being able to communicate”, “never at a high level”: people with autism face a lot of prejudices in the workplace. Because today is World Autism Day, NU.nl readers Anje, Marcel and Ronald tell their story.
Anje (33, volledige naam bekend bij redactie) werkt nu anderhalf jaar als communicatiemedewerker. Een baan die vanwege haar autisme niet snel bij haar verwacht wordt. “Bij het solliciteren naar deze functie hoorde ik dat ik communicatief niet vaardig genoeg zou zijn”, vertelt ze. “Terwijl dit de goede plek is voor mij. Ik doe nu vooral werk achter de schermen.”
Hiervoor deed Anje iets heel anders. Ze studeerde af als planoloog en begon daarna meteen met werken. Maar na twee jaar viel ze om. “Het voelde als falen”, vertelt ze. “Mijn batterij was zoals bij een burn-out leeg en mijn auto eromheen was ook kapot. Ik kon niet meer lopen of praten.”
Tijdens die periode werd bekend dat ze autisme heeft. Toen ze weer aan het werk ging bij een tweedehandswinkel, kreeg ze te maken met vooroordelen. “Mensen overschatten mij”, legt ze uit. “Ik geef altijd aan dat ze rekening moeten houden met mijn autisme. Maar zolang het goed gaat, denken ze dat ik normaal ben en zeggen ze dat ‘ik niet zo’n erg geval ben’. Wanneer het dan een keer fout gaat, worden ze boos en krijg ik te horen wat ik verkeerd doe.”
Uiteindelijk werd Anje’s contract bij de winkel niet verlengd. “Ik kreeg te horen dat ik terug naar de werkende wereld niet meer aankon”, zegt ze. Met haar huidige functie bewijst ze het tegendeel. “Ik heb vooral begrip nodig tijdens mijn werk. Soms komen mijn behoeftes niet collegiaal over, maar dat heeft niets met anderen te maken.”
Zo moet Anje soms alleen in een hoekje gaan werken met een koptelefoon op. “Ik kan spontaan en vrolijk zijn, maar ik heb een max”, zegt ze. “En als ik moe ben, gaat mijn taalvaardigheid achteruit. Collega’s schrikken dan en durven me geen werk te geven. Maar ik kan mijn eigen grenzen aangeven. Ik ben geen zielig meisje dat geholpen hoeft te worden.”
‘Don’t be so autistic’
“Don’t be so autistic,” is a sentence that Marcel (41, full name known to editors) sometimes heard from his colleagues. The prejudices about autism are the reason why he does not always tell him that he has this diagnosis.
“I want people to first have the opportunity to get to know me as a person before they hear about the label,” says Marcel. “People think you are socially closed or have no communication skills. I can live normally, but sometimes it is extra challenging.”
Marcel was diagnosed in his late twenties. He always felt like an outsider, but only raised the alarm when he started having trouble sleeping. “At night in bed, I would go over all the social interactions of the day. For example, whether or not I should have said something.”
Marcel has been working in the IT sector for years. In his position at the time, he was constantly dealing with new clients. He also worked as a DJ during his student years. “It is said that people with autism cannot do this kind of work. Sometimes ignorance is a blessing, because you don’t know you don’t act on it.”
If necessary, Marcel will ask his employer for help. He ended up in a burnout a few years ago, partly because his then employer did not arrange a quiet workplace for him. “I had to work in a large open-plan office and the noise and interactions made it too stressful. I will never be that real social butterfly, but I always put my best foot forward.”
(Text continues below photo)
‘Will never be a fat pig’
Ronald Spijkerman (34), like Marcel, ended up in the IT sector, but that was a long road for him. He has known he has autism since primary school. “I was in special education and was always told that I wouldn’t make it big later or that I would never reach a certain level.”
Ronald wanted to continue with HAVO, but his school said he couldn’t. His parents were also guided by that advice. “That was a disappointment at the time. You are quite unsure about your future. But I knew that I could do more.”
After secondary vocational education, Ronald started working as an order picker. After a few years, he joined the labor organization UVW and was given the opportunity to do IT training for people with autism. “Fortunately, an employee saw that I had more to offer. I am very happy that there are these kinds of institutions.”
At his current job, Ronald can work from home one day a week and that helps him. “I’ll do that on Wednesday, otherwise I’ll get overstimulated. I enjoy going to the office, but I have to protect myself.”
Ronald is proud that he has gone further than he was initially told. “My parents are also very proud that I have achieved this. I would like to go back to school and show how far I have come,” he says laughing.
Tags: Readers working autism Colleagues overestimate Based NUjij
